Aarzoo Kohra aan het studeren in India. © Aarzoo Kohra Hoe bevalt het online onderwijs? Aarzoo Kohra (22) uit India is masterstudent Plant Sciences. ‘In het klaslokaal kun je de docent of vrienden om hulp vragen. Nu heb je echt een probleem als je ergens tegenaan loopt en vastloopt.’
‘Ik vloog op 17 maart terug naar India vanwege de coronacrisis. Het bleek de laatste vlucht van Amsterdam naar New Delhi te zijn. Na die datum werden alle vluchten gecancelled. Ik ben blij dat ik nu bij mijn ouders thuis ben, omdat ik zo bij mijn familie in de buurt ben.’
Hoewel Kohra blij is om thuis te zijn, is ze minder gelukkig met de stap van campusonderwijs naar online onderwijs. ‘In periode 5 heb ik twee vakken. Met één van die twee gaat het goed: de docenten geven web-lectures en presentaties vanuit huis en we kunnen ze bekijken wanneer we willen. Maar met het andere vak, over veredeling, krijgen we videocolleges van vorig jaar te zien. Hier ontstaan er al problemen, omdat de docent hierin gebruik maakt van een laser om dingen aan te wijzen. Ze zegt: “dit moet je kruisen met dat.” Maar vervolgens is het niet mogelijk om te zien waar de laser naar wijst, dus je weet niet wat met wat gekruist moet worden. Daarnaast duurt het bufferen van de video ook erg lang. Eén keer moest ik twintig minuten bufferen om één minuut van het college te zien. Dat werkt gewoon niet.’
De docent zegt: “dit moet je kruisen met dat.” Maar je ziet niet waar de laser naartoe wijst, dus je weet niet wat met wat gekruist moet worden.
Practica vanuit huis: niet zo praktisch
Practica zijn de grootste uitdagingen, vertelt Kohra. ‘Daarvoor zijn we veel bezig met statistiek en speciale software. Veel studenten, zoals ik, hebben daar nog geen achtergrond in. Ik heb nog nooit een statistiek vak gevolgd. Toen ik me inschreef voor dit vak, dacht ik dat ik dat wel zou leren tijdens de les. In het klaslokaal kun je de docent of vrienden om hulp vragen. Nu is het allemaal online en de hulp bestaat uit opgenomen video’s. Je hebt echt een probleem als je ergens tegenaan loopt en vastloopt. Ik kwam op gegeven moment niet verder en wilde dat met de docent bespreken in de ‘virtual classroom’, maar screen sharing werkte niet. Dus de docent kon niet meekijken en ik kon niet verder.’
‘Kortom: ik kon niet meekomen en begreep daardoor niks’, vervolgt Kohra. ‘Ik raakte echt van streek. Sommige vrienden van mij lopen tegen hetzelfde aan. Maar we hebben geen tijd om er helemaal in te duiken, want we hebben ook nog andere vakken.’
Extra stress
In een post in Facebookgroep Wageningen Student Plaza uitte Kohra haar zorgen om te kijken of anderen ook worstelden met online onderwijs. ‘Iemand reageerde dat we juist stabiliteit nodig hebben in deze stressvolle tijd. Als we online colleges niet kunnen volgen omdat de laser niet zichtbaar is; de microfoon te zacht staat; of screen sharing niet werkt, hebben we een probleem. Normaal gesproken kan dat opgelost worden door het er met de docent of klasgenoten over te hebben. Nu is dat niet goed mogelijk in sommige gevallen. Dat maakt het moeilijker om opdrachten goed af te ronden en op tijd in te leveren en goede cijfers te halen. Het zorgt voor extra stress bij studenten in deze toch al stressvolle tijden.’
De docenten doen alles wat ze kunnen zodat wij kunnen studeren, daar is geen twijfel over mogelijk. Maar kun je van ons verwachten dat wij het normale tempo aanhouden in deze abnormale omstandigheden?
‘Ik weet dat iedereen op de universiteit zijn of haar best doet. De docenten zijn geweldig en doen alles wat ze kunnen zodat wij studenten kunnen studeren en leren, daar is geen twijfel over mogelijk. Maar kun je van ons verwachten dat wij het normale tempo aanhouden in deze abnormale omstandigheden? Periode 5 is een grote en belangrijke periode. Ik denk dat WUR studenten toe moet staan om zich op één vak te richten in dit blok. Misschien kunnen we ons tweede vak later doen. Dat zou echt helpen: het zou zo veel stress en bezorgdheid wegnemen.’