Tekst: Anne van der Heijden
‘Als ik eerlijk ben weet ik nu nog steeds niet wat ik allemaal van mijn stage heb geleerd. Ik wilde graag een stage in het buitenland doen, omdat het me een ideale kans leek om uit mijn comfortzone te stappen. Ik wilde ook graag veel labwerk doen om daar wat van te leren. Ik heb wel nieuwe technieken geprobeerd, nieuwe manieren van werken. Ik heb ook nieuwe vrienden moeten maken. Heb ik daarvan geleerd? Dat moeten we nog zien.
Voordat ik stages ging zoeken, dacht ik: “wat wil ik nou uit een stage halen?”. Ik zocht een stip op de horizon, zodat de weg ernaartoe makkelijker te vinden is. Mijn stip is: het onderzoek in gaan. Daarom ben ik een stage bij een universiteit gaan doen. Het onderwerp was erg leuk, ik was bezig met fytopathologie en het sloot goed aan op mijn masterthesis.
Sokken in sandalen
Wageningse studenten die daar al zaten, hadden me verteld dat het net als Wageningen een kleine plek is waar de professoren ook lekker down-to-earth in hun kloffie met sokken in sandalen op de universiteit rondlopen. Dat ik een andere universiteit bezocht, was goed voor mijn beeldvorming. Door het van een andere kant te bekijken, kon ik betere conclusies trekken over wat fijn is en wat goed werkt. Bijvoorbeeld de manier van werken. In de Zweedse groep was het labhoofd meer de baas over de projecten dan ik van Wageningen gewend was. Zodra we resultaten hadden, gingen we die direct met haar bespreken. Volgens mij gaat dat in Wageningen wat losser.
Mijn zus was met me mee toen ik er net heen verhuisde. Toen zij terugging en ik alleen achterbleef, dacht ik: “dan woon ik nu in Zweden”. Af en toe was dat moeilijk. Ik had soms wel heimwee. Naar huis, naar Nederland, naar het kunnen verstaan van de mensen op straat. Dan ging ik meestal wandelen of fietsen, de boel verkennen, en dan kwam ik er weer overheen. Ik heb geen moment gedacht: “ik stap op het vliegtuig terug naar huis”.
Dungeons and dragons
Wat mij hielp, en ik anderen ook aan zou raden, is om verder te gaan met je hobby’s daar. Als je een sport doet, zoek die daar dan ook op. Voor mij waren het spelletjes, ik hou van bordspellen en van Dungeons and Dragons. Via internet had ik daar wat groepen gevonden waar ik bij aan kon haken. Opvallend genoeg deden Zweden daar zelf vaak niet aan mee. Ze blijven erg op zichzelf en zoeken niet snel contact. Daar was ik al wel voor gewaarschuwd maar het viel toch op dat de stereotypes bevestigd werden.’