Van lessen aardrijkskunde vroeger op school leerde ik dat Nederland een plat land is dat beneden het zeeniveau ligt. Tijdens mijn eerste maanden hier vertelde een vriendin mij over Wageningen en hoe bijzonder deze plaats was gezien de rol die de stad speelde aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Een andere bijzonderheid die zij noemde was het feit dat Wageningen een berg heeft. Dat verraste mij en ik vroeg haar er samen heen te gaan.
Een week later togen we op pad. Ik had veel zin om de berg op te gaan en had me voorbereid op een stevige klim. Toen we bij de berg arriveerden, ontstond deze conversatie:
Zij: We zijn er!
Ik: (om me heen kijkend) Waar?
Zij: Dit is het.
Ik: (gniffelend omdat ik dacht dat ze een grapje maakte) Dit is wat?
Zij: De berg. We staan op de top van de berg.
Ik keek naar de grond in de veronderstelling dat daar het woord ‘berg’ geschreven zou staan en dat dit allemaal een geintje zou zijn, maar nee…zij meende het.
Ik beschouw het maar als een soort stadslegende
Ze voelde mijn aarzeling en ze zei: ‘Het is niet veel misschien, maar dit is onze berg.’ Ik dacht: ‘Dit is niet eens een heuvel, hoe kun je het een berg noemen?’
Iedere keer als ik sindsdien iemand hoor praten over de berg beschouw ik dat maar als een soort stadslegende. Ik kom namelijk uit Pakistan en daar zijn wel 100 bergtoppen hoger dan 7000 meter en ook wel zoveel boven de 6000 meter. Nederlanders hebben blijkbaar moeite met deze waarheid over hun land: het land is plat en ook Wageningen heeft geen berg.
Deze Typical Dutch is eerder gepubliceerd in Resource op 6 april 2010 en werd ingezonden door Haider Ali Javed, destijds PhD Environmental Policy.
Heb jij een leuke anekdote over een ‘typisch Nederlands’ ervaring? Stuur hem ons! Beschrijf jouw ontmoeting met de Nederlandse cultuur en geef er kort commentaar bij, max 300 woorden. Beloning bij plaatsing: 25 euro en een pot Nederlandse snoepjes. Mail naar Resource.