Foto Guy Ackermans De bezuinigingen op het hoger onderwijs raken ook WUR. Met een bezuinigingsopdracht van 80 miljoen euro staat de raad van bestuur voor pijnlijke keuzes, waarbij ook banen op de tocht staan. Logisch dat medewerkers zich grote zorgen maken. Over hun baan, over het stijgen van de werkdruk, over de toenemende druk op academische vrijheid. Genoeg reden dus om in de bres te springen tegen de Haagse mokerslag. Afgelopen maandag (14 april) was Wageningen aan de beurt in de estafettereeks aan stakingen die plaatsvindt tussen 10 maart en 24 april. Van Leiden tot Nijmegen en van Maastricht tot Groningen pakken medewerkers van universiteiten en een paar hogescholen de stakings-handschoen op.
Daarbij rijst de vraag: heeft dat nog zin? De plannen van onderwijsminister Bruins zijn immers al goedgekeurd door de Eerste Kamer. Was de lange sliert aan protesterende WUR-medewerkers en studenten vanaf de campus richting centrum slechts een symbolische daad, een ritueel zonder reëel resultaat? Dat zal bij veel mensen best door het hoofd zijn geschoten. Tóch lieten zo’n – volgens de organisatie – tweeduizend medewerkers en studenten hun stem horen: zelfs in het gewoonlijk afwachtende Wageningen is de maat vol.
Ze stonden er niet uit naïef optimisme, maar uit een gevoel van verbondenheid en een gedeelde visie op hoger onderwijs. Namelijk dat deze bezuinigen niet noodzakelijk zijn, maar een gevolg van verkeerde keuzes en verkeerde politieke argumenten. Natuurlijk, de instemming door de Senaat is een flinke tegenslag, maar all is not lost. Want er is gesteggel over de voorjaarsnota en hoe dan ook komt aan dit kabinet ooit een eind. Het gezamenlijke tegengeluid moet blijven klinken: universiteiten zijn geen opleidingsfabrieken en de bezuinigingen zijn een aanval op de toekomst en op de ontwikkeling van de samenleving. Het geloof in die boodschap verbindt.
Het commentaar verwoordt standpunten en analyses van de redactie. Het komt tot stand na een discussie tussen redactieleden.
