Promovendi lichten hun meest prikkelende stelling toe. Dit keer is de beurt aan Wouter Mol, die op 27 september promoveerde. Zijn onderzoek gaat over de variaties van zonlicht onder zware bewolking.
‘Tijdens mijn promotie heb ik een zogenoemde stress-sessie bijgewoond, georganiseerd door onze graduate school, waarin de deelnemers concludeerden dat streven naar perfectie schadelijk is en stress veroorzaakt. Het advies was duidelijk: wees geen perfectionist. Ik was het toen niet eens met dit standpunt, maar ik kon niet zeggen waarom.
‘Ik denk dat het proces van streven naar perfectie essentieel is in de wetenschap. Het zet je aan tot creativiteit en leidt tot zinvoller werk. De tijd nemen om kleine verbeteringen aan te brengen – of het nu gaat om het aanscherpen van een paragraaf of het verfijnen van een figuur – maakt je werk niet alleen duidelijker, maar kan ook anderen inspireren. Soms kan een kleine kwaliteitsverbetering een grote impact hebben.
‘Ik geloof ook dat je niet altijd perfectionistisch kunt zijn. Mijn perfectionisme komt tot uiting in de aspecten van mijn werk waaraan ik het meeste plezier beleef. Ik zorg er bijvoorbeeld voor dat mijn datasets goed georganiseerd en duidelijk beschreven zijn zodat anderen ze kunnen gebruiken, en ik besteed graag veel tijd aan het maken van duidelijke, illustratieve visuals. Maar met schrijven worstel ik vaak en heb ik de neiging om ermee te stoppen. En dat vind ik prima.
‘Streven naar perfectionisme is essentieel voor het creatieve proces. Maar je alleen maar richten op perfectie put je uit en beperkt je. Het is belangrijk een balans te vinden om te weten wanneer je moet streven naar het beste en wanneer je een stapje terug moet doen en een pauze moet nemen.’
