Een dame die op het punt staat een contract te tekenen bij Idealis voor een zelfstandige woning in Wageningen, belt mij om te vragen of we samen het appartement kunnen bekijken voordat het contract ingaat. We spreken aan het einde van de ochtend af en ik laat haar de woonkamer, badkamer, keuken en de slaapkamer zien. Ze is ongelofelijk blij met de woning en geeft me een grote knuffel. Dat overvalt mij en ik reageer een beetje verbijsterd, maar ik vind het wel leuk dat ze zo enthousiast is over de woning.
Naïef als ik ben, denk ik nog: ‘Overdag kaarsjes aan?
Ze vertelt mij vervolgens haar hele levensverhaal en ik luister geïnteresseerd, maar na een uur moet ik toch echt door naar de volgende afspraak. In de weken nadat ze de sleutel heeft ontvangen, appt, belt en mailt ze mij dagelijks met allerlei vragen. Zo vaak dat ik me afvraag of hier misschien iets achter zit. Op een gegeven moment vraagt ze of ik bij haar langs kan komen. ‘De woning is af, maar ik heb nog wel wat issues’, zegt ze. Ik ga erheen en als ze de deur opendoet, zie ik dat ze flink is opgemaakt, zich mooi heeft aangekleed en ruik ik buitensporig veel zware parfum. Alles ziet er binnen heel verzorgd en schoon uit – geen zichtbare issues – en er staan ook kaarsjes gezellig te branden. Naïef als ik ben, denk ik nog: ‘Overdag kaarsjes aan?’.
Zodra ik binnen ben, valt de dame met de deur in huis: ‘Eugene, zou je een keer willen daten met mij?’ Dit is me nog nooit overkomen en ik weet me er even geen raad mee. Ik begin een beetje onrustig te draaien en zoek naar de juiste woorden. Sinds kort heb ik geen relatie meer en op dit moment vind ik het fijn om alleen te zijn, dus ik zeg: ‘Nee, sorry’. Ze reageert heel vriendelijk en zegt: ‘Als je je bedenkt, je weet waar ik woon.’